نمایشگاه عکس " طبیعت و معماری" در خانه عکاسان

امروز از نمایشگاه عکسهای دوست خوبم آقای سعید شجاعی دیدن کردم.عکسهای فوق العاده او واقعا" محصور کننده بود و همه دوستان و علاقمندان به طبیعت را دعوت می کنم که از این نمایشگاه بازدید کرده و از دیدن عکسهایی فوق العاده لذت ببرند .

در اين نمايشگاه  که با عنوان «طبيعت و معماري»  توسط خانه عکاسان برگزار شده است علاوه بر آقای شجاعی آثار عليرضا رنجبر شورابي، جواد سيدي، علي مهاجران و کاوه فرزانه نیز قابل مشاهده هستند.

این نمایشگاه تا تاريخ 19 آبان همه روزه به غير از ايام تعطيل از ساعت 9 تا 19برقرار می باشد .

آدرس محل برگزاری نمایشگاه:خيابان حافظ- تقاطع سميه- حوزه هنري- طبقه همکف گالري خانه عکاسان.

بزرگترین افتخار

بزرگترین  افتخار ما این نیست که هرگز شکست نخوریم , بلکه این است که پس از هر شکستی دوباره برخیزیم.

Our Greatest Glory Is Not In Never Failing , But In Rising Up Every Time We Fail.

-Ralph Waldo Emerson

گزارش جشنواره بیستون- بخش دوم:صعود مسیر کاریز

روز سوم : سه شنبه 27 آبان 1389

روز دوشنبه ساعت 6:30 من و اریک کوهنورد فرانسوی از جلوی کاروانسرای بیستون به سمت مسیر کاریز حرکت کردیم . همسرم(فرح منصوری) نیز بهمراه خانم فرانکی  از فرانسه و دو کوهنورد کرمانشاهی (آقای بهنام حسینی و خانم محمدی) مسیر گرده را انتخاب کردند.

مسیر کاریز در سمت غرب دیواره قرار دارد و با حدود 10 دقیقه راهپیمائی بعد از کتیبه فرهاد تراش به اولین دهلیز وارد شده و بعد از حدود 100 متر به ابتدای مسیر که شکافی در سمت راست دهلیز است می رسیم. این مسیر توسط آقای احسان جباری از سنگنوردان کرمانشاهی گشایش یافت و 6 طول طناب می باشد. و شب قبل ازصعود نیز ایشان صعود کروکی مسیر را با ذکر جزئیات برای من ترسیم کردند.

بعد از اینکه به پای مسیر رسیدیم و در حال آماده سازی بودیم دو تیم دو و سه نفره نیز به فاصله چند دقیقه بعد از ما به پای مسیر آمدند. تیم اول خانم پریسا نوبری و آقای گودرز ناطقی  از تهران بودند که بعنوان تیم اول روی مسیر رفتند و ما هم بعد از آنها وارد مسیر شدیم و تیم بعد هم متشکل از آقایان عباس محمدی و پژمان زعفری(از اراک) و عامر ازوجی (از کلاردشت) بودند که از صعود این مسیر منصرف شده و خود اقدام به گشایش مسیری در سمت راست مسیر کاریز نمودند.



اریک در حال صعود سرطناب

خط الراس اشترانکوه

این تصویر در برنامه پیمایش کامل خط الراس اشترانکوه در سال 1387 ثبت گردیده است.به زودی گزارش کامل این برنامه  در وبلاگ ارائه خواهد شد.

عکس از: مهدی فرهادی

گزارش جشنواره بیستون-بخش اول

جشنواره بیستون واقعه ای بود که از مدتها پیش برای آن لحظه شماری می کردیم. علی رغم اعلام دیر هنگام اسامی پذیرفته شدگان (5 روز قبل از اجرای برنامه) من و همسرم(فرح منصوری) با تکمیل وسائل خود و گرفتن مرخصی(که مهمترین بخش ماجرا بود) خود را آماده شرکت در این رویداد کردیم.

با توجه به اینکه هیچ اطلاعی از چگونگی برگزاری این جشنواره در اختیار نداشتیم و با مراجعه به سایتها ی کوهنوردی و حتی پرس و جو از برخی دست اندرکارن جشنواره نیز چیزی جز کلیات دستگیرمان نشد

اهداف ما از شرکت در این برنامه:

1. آشنائی و ارتباط با کوهنوردان اروپائی حاضر در جشنواره و انجام صعود هائی با آنها.

2. آشنائی بیشتر با دیواره بیستون و مسیرهای آن.

3. آشنائی و تجدید دیدار با دیواره نوردان ایرانی و برنامه ریزی برای صعود های آتی با آنها.

خوشبختانه علی رغم همه مشکلاتی که در این جشنواره وجود داشت که از جمله آنها جداسازی محل اسکان سنگنوردان ایرانی و خارجی و همچنین حضور کمرنگ سنگنوردان کرمانشاهی در جشنواره بود اما توانستیم تا حدودی به اهداف از پیش تعیین شده خود برسیم .

جنون و جنایت

عمل بدون تفکر نوعی جنون است , تفکر بدون عمل نیز یک جنایت است.

Action without thought is a form of insanity

 thought without action is a crime

-Albert Einstein

G-TOX روشی متفاوت برای ریکاوری دستها در سنگنوردی

یکی از راههای ریکاوری ساعد در هنگام صعود ,آویزان کردن و تکان دادن دست است. چند ثانیه و یا چند دقیقه انجام این عمل منجر به ریکاوری می شود اما اغلب موارد این کار کافی نیست. هنگامی که شما در یک وضعیت دشواری  قراردارید و فشار زیادی بر شما وارد می شود استراحت کردن و آویزان کردن دست برای ریکاوری آن می تواند  باعث شود که همان میزان انرژی که در اثر این استراحت بازیابی می شود توسط سایر اعضائی که بر آنها فشار وارد می شود صرف شده و در واقع شما از این استراحت دادن هیچ انرژی را بازیابی نکرده و بهبودی هم در عملکرد صعودتان حاصل نگردد.

پایان جشنواره سنگنوردی بیستون

دیروز جشنواره سنگنوردی بیستون به پایان رسید و کوهنوردان ایرانی و خارجی نیز از بیستون خداحافظی کرده و هر یک به دیاری مراجعت کردند.

جشنواره بیستون فرصت خوبی بود برای ارتباط و تبادل اطلاعات بین سنگنوردان ایرانی و خارجی, فرصتی که به خوبی از آن استفاده نشد جشنواره ای که حاشیه هایش پر رنگتر از متن آن بود .

جشنواره سنگنوردی بیستون

  جشنواره سنگنوردی بیستون فردا یکشنبه در محل کاروانسرای بیستون افتتاح می شود فدراسیون کوهنوردی اعلام نموده که 25 سنگنورد از کشورهای فرانسه(4 نفر زن و 18 نفر مرد)سوئیس(1 نفر زن) و اسلونی (2 نفر مرد) که مطرح ترین آنها Marco Prezelji از اسلونی است و 70 نفر سنگنورد ایرانی در این جشنواره شرکت می کنند . متاسفانه بعلت مشکلات صدور ویزا سنگنوردان آمریکائی و انگلیسی نتوانسته اند در این جشنواره شرکت کنند.

اسامی شرکت کنندگان خارجی(درج شده در سایت فدراسیون کوهنوردی) به شرح ذیل است:

سخنی از شاملو

احمد شاملو :

سخت است فهماندن چيزی به كسی كه برای نفهميدن آن پول می گيرد.

تقویم پائیزه باشگاه کوهنوردی و اسکی دماوند

سرانجام تقویم پائیزه کوهپیمائی باشگاه دماوند را به کمک دوستان در کمیته کوهپیمائی باشگاه تهیه کرده و هم اکنون این تقویم که برنامه های متنوعی در آن گنجانده شده در سایت باشگاه دماوند موجود است .
برای دانلود این تقویم می توانید اینجا را کلیک کنید.

کودکی,پاکی و معصومیت

عکسها از : مهدی فرهادی

پل خواب -آخرین تمرین برای بیستون

این هفته پنجشنبه و جمعه برای انجام آخرین تمرین قبل از جشنواره بیستون و انجام آخرین تمرینات جهت هماهنگی و آمادگی بیشتر به پل خواب می رویم و این دو روز آخرین مهلت برای آمادگی ماست.

فعلا" من , همطنابم(فرح منصوری) و عرفان فکری در این برنامه حضور داریم و دوستان علاقمند دیگر درصورت همراه داشتن تجهیزات لازم(طناب,اسلینگ و ..) برای هماهنگی جهت شرکت در برنامه می توانند با من تماس بگیرند.

تلفن تماس:2722656-0912

اعلام اسامی و نحوه ثبت نام جشنواره بین المللی سنگنوردی بیستون

سرانجام پس از انتظاری طولانی ,اسامی نفرات منتخب و برخی جزئیات اجرای جشنواره سنگنوردی بیستون در سایت فدراسیون کوهنوردی اعلام شد خوشبختانه من و همطنابم(فرح منصوری) نیز پذیرفته شدیم. امیدوارم شرائط لازم برای ارتقاء سطح دیواره نوردی کشور در این جشنواره مهیا گردد و در یک بازی برد برد هم سنگنوردان خارجی با دیواره بیستون و مسیرهای آن آشنا شوند و هم ما بتوانیم ازفرصت ارتباط با سنگنوردان برجسته دنیا استفاده کرده و بر دانش و مهارتهای دیواره نوردیمان بیافزائیم.
من هم سعی می کنم گزارش جامعی از این جشنواره تهیه کرده و در وبلاگ به دوستان عرضه کنم
اسامی نفرات منتخب و سایر اطلاعات را می توانید در لینک زیر مشاهده فرمائید:
http://bistoon.mfi.ir/

فرمول شکست

من واقعاً فرمول دقيقی برای موفقيت نمی شناسم ولی فرمول شكست را به خوبي می دانم :"سعي كنيد همه را راضی نگه داريد".

بيل كازبی

گزارش پیمایش خط الراس جوپار-بخش پایانی

بالاخره توانستم بخش پایانی این گزارش را آماده کرده و تقدیم دوستان خوبم کنم - کاری که دشواری اش کم از صعود اجرای برنامه نبود به این امید که مفید واقع شود.

روز سوم-  9 خرداد 1388

بعد از جمع کردن چادر بخاطر صرفه جوئی در زمان و رسیدن به قطار کرمان تهران در روزآخر برنامه تصمیم گرفتیم که مستقیما" به سمت قله سه شاخ کوچک حرکت کنیم و از یکی دو قله قبل از آن صرف نظر کنیم.



دورنمای قله کیش و دیواره معروفش که البته خیلی هم مشگل نبود



قله ای که قبل از سه شاخ کوچک قرار دارد و بعلت کمبود وقت آنرا تراورس کردیم

بزرگترین پاداش از آن کیست؟

بزرگترین پاداش از آن کسی است که خواسته هایش از آنچه که در دسترسش قرار دارد, فراتر باشد.

?A man's reach should exceed his grasp or what's  a heaven for

Robert Browning-

بند یخچال را نجات دهیم

منطقه بند یخچال در شمال تهران از جمله مناطق منحصر به فردی است که هر ساله خیل عظیمی از کوهنوردان,سنگنوردان و حتی مردم عادی را به خود جذب می کند.تقریبا" تمامی کلاسهای عملی کوهنوردی اعم از سنگنوردی(مقدماتی,پیشرفته و مربیگری),غارنوردی, کوهپیمائی,امداد و نجات و ... در بند یخچال برگزار می گردد و درواقع بند یخچال مدرسه کوهنوردی تهران و حتی ایران است. مسیرهای متعدد سنگنوردی ی و بولدر و دیواره بند یخچال امکان هر نوع فعالیت جدی و تمرینی و آموزشی سنگنوردی را به علاقمندان می دهد.

یادی از امیراحمدی و ویکتوریا کیانی راد

هشت سال گذشت و حالا داریم نهمین سالی را آغاز می کنیم که امیر و ویکتوریا در میان مانیستند.
امیر مهربان و محجوب و ویکتوریای جسور و بی باک کسانی نیستند که به آسانی از ذهن ما خارج شوند.
آنها در چاه 18 پراو تنها نیستند و دل دردمند ما همواره با آنان است. هر چند هر باربه آنها فکر می کنم بر تنهائی و معصومیت آنها می گریم .

امیر و ویکتوریا برای رسیدن به رویاهایشان جنگیدند و در این راه جان خود را نیز از دست دادند و چه مرگی از این زیباتر.

روحشان شاد و یادشان گرامی

مقاله:شش راهکار ذهنی برای بهبود عملکرد در کوهنوردی

مقدمه :

مطلب زیر ترجمه مقاله ای از سایت mountain zone  است که 6 راه ساده را برای بهبود عملکرد ما در کوهنوردی ارائه می دهد ومن با توجه به مفید بودن و کاربردی بودن آن این مقاله را ترجمه کرده و در اختیار علاقه مندان قرار می دهم. این مقاله به مرور تکمیل شده و در وبلاگ قرار داده می شود و هر کدام از تکنیکهای مطروحه در هر مرحله به آن افزوده می شود با این هدف با مطالعه و بررسی بخش به بخش آن بتوان در تک تک روشهای ذکر شده  تعمق بیشتر نموده و خوانندگان نیز با ثبت نظرات خود در ذیل مطلب انتقادات و یا نقطه نظرات تکمیلی خود را به آن بیافزایند.

کوهستان نایبند- طبس

عکس از : مهدی فرهادی

جامعترین گزارش ارائه شده خطالراس جوپار-ارائه شده تاکنون

گزارش مزبور که  بعلت حجم بالای عکسها و اطلاعات آن در 3 قسمت تهیه شده و دو بخش آن تا بحال در این وبلاگ ارائه شده جامعترین گزارش تهیه شده از این خط الراس تا کنون است که حاصل تلاش من و همنوردانم بوده که هرکدام بخشی از بار این برنامه و گزارش آن را بدوش کشیده اند.

ضمنا" گزارش جامع دیگری شامل 30 دقیقه فیلم نیز توسط همسرم فرح منصوری از این برنامه تدوین شده و به جشنواره گزارش برنامه نویسی انجمن که در سال جاری برگزار می شود ارائه خواهد گردید.
بخش اول گزارش

بخش دوم گزارش

گنبدهای نمکی شگفت انگیز

گنبد نمکی گنخک روبروی روستای گنخک در شهرستان دشتی و در فاصله ۱۴۴ کیلومتری جنوب شرق بندر بوشهر ودر فاصله ۵۵کیلو متری شهرخورموج و 15 کیلومتری کاکی قرار دارد و یکی از بزرگ‌ترین و فعالترین و زیباترین گنبدهای نمکی ایران است.

این عکسها در برنامه ایرانگردی سال 1388 در بازدیدی از این منطقه ثبت شده
و دیدن آنرا به شرط عدم تخریب محیط زیبای آن به همه طبیعت دوستان  توصیه می کنم

عکسها از: مهدی فرهادی

اطلاعات بیشتر در خصوص گنبدهای نمکی 

گزارش برنامه خط الراس جوپار - بخش دوم

با سلام بر دوستان عزیز

بخش اول این گزارش هفته پیش حضورتان ارائه شد و به امید خدا هفته آینده نیز بخش پایانی آن در وبلاگ ارائه خواهد شد
این شما و این هم بخش دوم گزارش پیمایش خط الراس جوپار


نمای خط الراس از قله سه شاخ بزرگ




پروفایل تهیه شده از خروجیGPS  و گزارش خلاصه برنامه

 
حرکت از تهران: چهارشنبه 6 خرداد1388 ساعت16:30 قطار تهران-کرمان

روز اول(7خرداد88):

ورود به راه آهن کرمان:ساعت 7 صبح

با کرایه یک سواری از کرمان به ماهان رفته و از آنجا نیز با یک نیسان وانت  با طی کردن یک جاده خاکی حدود 20 کیلومتری به دهانه قناقستان می رسیم(جاییکه آخرین نقطه ماشین رو و نقطه شروع دره منتهی به کاسه اصلی خط الراس جوپار است).

 ساعت حدود 11 راه می افتیم ,هوا گرم و سوزان است ولی گرمی و حرارت و اشتیاق ما برای دست یافتن به  ستیغ کوهستان جوپار بیشتر از گرمای هواست.



طی مسیر از دهانه قناقستان به سمت راهرو رجب و پناهگاه



از مسیر چپ رودخانه کوچک و کم آب وارد دره می شویم و در مسیر پاکوب منتهی به جانپناه گام بر می داریم هر چه جلوتر می رویم دره تنگتر می شود و امکان بهره برداری ما از سایه صخره ها بیشتر می شودبعد از 2 ساعت راهپیمائی در دره.به راهرو رجب می رسیم



فرح منصوری در حال صعود از راهرو رجب

 گذرگاهی سنگی با شیب حدود 70 درجه که مارا به خارج از دره هدایت می کند. با خروج از دره و سوار شدن بر یال بالای دره از زیباییها و خنکای دره محروم شده و کمی دلگیر می شویم اما کوهستان هدیه ای ویژه به ما می دهد و دلمان را بدست می آورد و آنهم تابلوی طبیعی و زنده ای از آلپ ایران است که نمونه آنرا در هیچ کجای ایران نمی توان دید. خط الراسی تماما" صخره ای با قله های سر به فلک کشیده  و سوزنی شکل آنچنان محصورمان می کند که خستگی راه و گرما و تشنگی را فراموش می کنیم.



نمای خط الراس و کاسه اصلی آن



مسیر پاکوب را به سمت جنوب شرق ادامه داده و از گسلی که گذرگاهی بنام خر پران در آن قرار دارد و با سیم بکسل ایمن سازی شده عبور  می کنیم.ساعت 14:45به پناهگاه می رسیم .



جانپناه جوپار

 هوا گرم است و ما خسته و تشنه و آبهائی که بخاطر نبود آب مناسب در مسیر از ماهان تهیه کرده ایم گرم و رو به اتمام است اما من نگران نیستم  چون میدانم نیم ساعت بعد از پناهگاه به جائیی می رسیم  که کم از بهشت نیست. به بیدستان می رسیم ,خنکای سایه درختان و آب سرد و گوارای  آن روحمان را تازه می کند,پاهای خسته و تفتیده از گرمایمان را در آب خنک می گذاریم و آن خنکی آب را جذب نموده و به عمق وجودمان منتقل می کند.


بیدستان

 مسیر را به سمت گردنه تافک سفید ادامه می دهیم  و از زیر قلل کیش,مادر و بچه و بلوچی رد شده و با افزودن به ارتفاع و نزدیک شدن به غروب کم کم از گرما رها شده و در هوائی خنک و مطبوع و باگذر از کنارجویبارهای پر آب و زیبا ئ دیدن مناظر شگرف خط الراس جوپار انگار در عالم خلسه هستیم,انگار کوله بارهای سنگینمان چون پر کاهی سبک شده  و دیگر بر دوشمان سنگینی نمی کنند و ما در حال پروازیم. به نزدیکی گردنه تافک سفید می رسیم و همانجا چادرهایمان را برپا می کنیم.




در انتها - گردنه تافک سفید



روز دوم(8خرداد88):



نمای دره منتهی به خط الراس که از آن صعود نمودیم-تافک سفید در انتها

 شب خوب و آرامی را گذرانده و صبح زود حرکتمان را به سمت  جنوب  و در جهت سوار شدن بر خط الراس ادامه می دهیم. از کنار جوی آبی حرکت کرده و به ابتدای دهلیز پر برف منتهی به خط الراس می رسیم. البته میزان برف آن از سال 84 خیلی کمتر است و چندین جا سنگها از برف بیرون زده و حرکتمان را دشوار می کند.


بچه ها در حال صعود از دهلیز منتهی به خط الراس

 شوق رسیدن به خط الراس سرعتمان را زیاد می کند و نمی فهمیم که چگونه به روی خط الراس می رسیم. دمی استراحت کرده و با نگاه کردن به مسیر پیش رویمان متوجه می شویم که کجا هستیم و چکار باید کنیم!!.



گردنه بعد از قلل سیدی و آقائی و نقطه شروع  پیمایش ما  بر روی خط الراس





اولین دیواره ای که در برابر ما قرار گرفته و آنرا از سمت راست تراورس کردیم

  دیواره ای دویست متری پیش رویمان قرار گرفته و بنظر می رسد که چاره ای جز صعودش نداریم. با توجه به تجربه قبلی من در صعود سال 84 ,مسیری را در سمت راست دیواره یافته و این دیواره را دور زده و رد می کنیم اما اینها یکی دوتا نیستند و  چاره ای جز صعود بعدی ها نیست. دیواره اول را که شیبی خفته دارد با یک طول صعود  که نیاز به حمایت داشت رد می کنیم و پس از  فرود  از یک معبر سنگی دشوار  به پای دیواره دوم می رسیم


وحید در حال صعود دیواره اول



ادامه مسیر بعد از دیواره اول

 


بعد از صعود دیواره اول از سمت چپ لکه برف فرود آمده تا به پای دیواره دوم رسیدیم

  سال 84 وقتی به پای این دیواره رسیدیم  حدود 2 ساعت پای ان نشسته و دنبال مسیر می گشتیم و در نهایت شکاف فراخی را در سمت راست دیواره جهت صعود یافتیم. اینبار کارمان ساده تر بود و از مسیر همانسال با یکطول طناب مسیر را صعود کرده و این خوان را که خوان آخر قله بلوچی بود را نیز رد کرده  و به نزدیکی بلوچی رسیدیم


تیم در حالی طی مراحل آخر صعود قله بلوچی



. بلوچی بعد از ناز و عشوه های زیاد به ما اجازه می داد که بر آن گام بگذاریم و این نازکشیدها بود که لذت صعودمان را صدچندان می کرد. با قرار گرفتن بر روی بلوچی چشم اندازی دیگر از خط الراس در برابر دیدگانمان قرار گرفت. چشمان بچه ها از شوق می درخشید, جوپار با نمایاندن روی زیبایش پاداش تلاشهایمان را داد و حالا دیگر واقعا" حس پرواز داشتیم و دیگر به حال پرنده ها غبطه نمی خوردیم.



اعضاء تیم بر روی قله بوچی



از بلوچی جدا شده و مسیر را ادامه داده و به سمت  قلل مادر و بچه  حرکت کردیم. دو قلوهائیی که با فاصله کمی از هم قرار گرفته و زیاد به مادر و بچه شبیه نبودند. در واقع آنها هردو مادرانی  مهربان بودند و ما را نیز مانند بچه های خود در آغوش گرفتند .


 به تر تیب از راست:قلل مادر و بچه - برداشت تصویر از قله بلوچی

 برخلاف بلوچی سختگیر وعشوه گر ,این دو قله مهربانانه  و با کمترین آزاری مارا پذیرفتند و به آغوش گرم خود را دادند و ما نیز مثل بچه ها از سرو کولشان بالا رفتیم و براستی چه مهربان و صبور است این کوه,اصلا" دعوایمان نکرد.


من(مهدی فرهادی) و همسرم(فرح منصوری) پس از فرود از قله بلوچی

 با صعود این دو قله از مسیر شن اسکی سمت چپ قله بچه به  سوی محل شب مانی حرکت کردیم و جای چادر برنامه 84 را نیز پیدا کرده و همانجا چادر را برقرار کردیم. سال 84 در این محل لکه برف خوبی بود که از برف آن برای تامین آب استفاده کردیم اما امسال از آن خبری نبود اما با توجه به اینکه ظروف آبمان را بعد از قله بلوچی از یک برفچال پر کرده بودیم به مشکل آب بر نخوردیم.



برقراری کمپ دوم بعد از قله بچه

  شب آرام و دلپذیر دیگری را در سکوت آرامش بر دوش جوپار گذراندیم- فردا نیز روز سخت ی در پیش داریم صعود دو دیواره و سه فرود30,60 و 25 متری  
ادامه دارد....

سخنی از برتراند راسل

اگر در دنیای امروز ما افراد زیادی یافت می شدند که بجای اینکه درپی ناراحت کردن دیگران باشند دنبال راهی برای شاد کردن خود بودند در مدت کوتاهی این دنیا به یک بهشت تبدیل می شد.