امیر مهربان و محجوب و ویکتوریای جسور و بی باک کسانی نیستند که به آسانی از ذهن ما خارج شوند.
آنها در چاه 18 پراو تنها نیستند و دل دردمند ما همواره با آنان است. هر چند هر باربه آنها فکر می کنم بر تنهائی و معصومیت آنها می گریم .
امیر و ویکتوریا برای رسیدن به رویاهایشان جنگیدند و در این راه جان خود را نیز از دست دادند و چه مرگی از این زیباتر.
روحشان شاد و یادشان گرامی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر