یکی از راههای ریکاوری ساعد در هنگام صعود ,آویزان کردن و تکان دادن دست است. چند ثانیه و یا چند دقیقه انجام این عمل منجر به ریکاوری می شود اما اغلب موارد این کار کافی نیست. هنگامی که شما در یک وضعیت دشواری قراردارید و فشار زیادی بر شما وارد می شود استراحت کردن و آویزان کردن دست برای ریکاوری آن می تواند باعث شود که همان میزان انرژی که در اثر این استراحت بازیابی می شود توسط سایر اعضائی که بر آنها فشار وارد می شود صرف شده و در واقع شما از این استراحت دادن هیچ انرژی را بازیابی نکرده و بهبودی هم در عملکرد صعودتان حاصل نگردد.
خوشبختانه روش دیگری برای ریکاوری و بازیابی توان صعود ساعد ها وجود دارد که اکثر کوهنوردان آنرا نادیده گرفته و یا از آن اطلاعی ندارند. این روش چیزی بین آویزان کردن و بالا بردن همراه با تکان دادن دستهاست.
این عمل باعث افزایش میزان ریکاوری می شود و این روش ریکاوری سریع را G-TOX نام دارد زیرا از نیروی جاذبه برای رفع خستگی ماهیچه های ساعد استفاده می کند و باعث تسریع ریکاوری می شود.
رابرت لوک,محقق بریتانیایی, اخیرا" تصمیم گرفت که G-TOX را تحت آزمایش قرار دهد. او میزان ریکاوری(معیار اندازه گیری آن اسیدلاکتیک خون و قدرت گیره گرفتن است)را بین دو گروه از سنگنوردان که یک گروه از تکنیک G-TOX استفاده نموده و گروه دیگر از تکنیک متداول یعنی آویزان و تکان دادن دست استفاده می کردند اندازه گیری نموده و مورد مقایسه قرار داد. نتایج نشان داد که افزایش عمده ای در میزان ریکاوری سنگنوردانی که تکنیکG-TOX را مورد استفاده قرار داده بودند حاصل شد.
چرا G-TOXعمل می کند
احساس خستگی و ناراحتی حین کوهنوردی بعلت جمع شدن اسید لاکتیک و محدود شدن جریان خون است.
اسیدلاکتیک محصول سوخت و ساز غیر هوازی گلیکوژن است ,هنگامی که فشاری بیش از ماکزیمم توان عضلات به آنها وارد می شود, اسید لاکتیک مانند یک مسیر انتقال انرژی عمل می کند.
در يک فشار پايين تر از % 20 از حداکثر قدرت دست تقريبا تمامي مویرگها برای خون رسانی به عضلات باز هستند اما در يک فشار % 50 ، مويرگها کاملا بسته مي شوند و با کاهش فشار است که مویرگها به تدريج براي خونرساني باز مي شوند.
با افزایش فشار بر عضلات غلظت اسید لاکتیک به سرعت افزایش یافته تا زمانیکه با کاهش فشار بر عضلات و یا حین استراحت جریان خون دوباره از سر گرفته شده و به روال عادی برگردد.
وقتی شما از تکنیک آویزان کردن و تکان دادن دستانتان استفاده می کنید در ابتدا احساس می کنید که جریان خون در عضلاتتان افزایش یافته این بدین علت است که وقتی به ماهیچه ها استراحت داده می شود جریان خون در آنها از سر گرفته می شود در حالیکه بازگشت وریدی خون کهنه از عضلات کندتر از ورود آن انجام می شود. این عدم تناسب سرعت ورود و خروج خون از عضلات باعث می شود که قلب با ضربان بیشتری جهت پمپاژ خون از عضلات کار کند. به این دلیل است که سنگنوردانی که از تکنیک قدیمی آویزان کردن دست استفاده می کنند همچنان از ضربان نا مناسب قلبشان در حین استفاده از این تکنیک گلایه دارند.
در تکنیکG-TOX شما با بالا بردن و تکان دادن دستتان باعث می شوید که این عمل برگشت خون از عضلات و حرکت آن به سمت قلب بدون فشار آوردن به قلب و افزایش ضربان با کمک نیروی جاذبه انجام گیرد. با کمک به تسریع در خروج خون از عضلات , این عمل باعث تسهیل در انتقال اسید لاکتیک از عضلات شده و منجر به بازگشت سریعتر قدرت درست در گرفتن گیره های سنگنوردی می شود.
تاثیر این تکنیک قطعی است و شما مشاهده خواهید کرد که با بالا بردن دستانتان ضربانتان بهبود می یابد(جالب است بدانید که تاثیر جاذبه زمین بر جریان ورودی خون به عضلات کمتر از جریان خروجی است).
اما با توجه به موارد ذکر شده و مزایای تکنیک بالابردن دست حین استراحت, چرا بجای روش G-TOX تنها از تکنیک بالا بردن دست در کل زمان استراحت استفاده نکنیم؟ پاسخ این است که بالا بردن دست علی رغم همه مزایایش یک عیب دارد و آن این است که این عمل خود مستلزم صرف نیرو و انقباض عضلات بازوان,سرشانه و قفسه سینه است و استمرار در بالا نگه داشتن دست باعث کوفتگی عضلات و در نتیجه افت عملکرد سنگنورد می شود. در نتیجه بهترین گزینه تکان دادن دست به سمت پایین و سپس به سمت بالا هر کدام به مدت 5 تا 10 ثانیه است.
این کار را انجام دهید تا تفاوت G-TOX را متوجه شوید.
مترجم: مهدی فرهادی
منبع :
بسیار ارزشمند - ممنون استاد
پاسخحذف