سلسله مقالات اصول اولیه سنگنوردی-بخش دوم

حرکت نرم دستها و استفاده از دستها برای حفظ تعادل

سنگنوردان  مبتدی بخاطر استرس و ترسی که هنگام صعود بر آنها حاکم می شود بطور افراطی  تمایل دارند که از دستان خود برای صعود استفاده کنند. بدین صورت که از گیره های دستی بیش از حد استفاده نموده و فشارهای غیر ضروری بر عضلات دست خود وارد می کنند.

نتیجه نهائی این شیوه کار خستگی سریع  و  دم کردن عضلات دست و در نهایت نشستن روی طناب برای استراحت و بازیافت انرژی است.

بدون شک همه شما در ابتدای سنگنوردیتان همچنین وضعیتی را تجربه کرده اید.

با بکارگیری و تبدیل به عادت کردن اصول بکارگیری صحیح دستها در سنگنوردی می توان از این مشکلات رهائی یافت.

این مهارت کلیدی این است که گیره های دست را با کمترین نیروی مورد نیاز بگیرید و از دستها عمدتا" برای حفظ تعادل استفاده کنید نه بعنوان منبع اصلی انتقال نیرو و تحمل  وزن  و پاهایتان نیز متناسب و هماهنگ با دستانتان حرکت کند. از آنجائیکه عضلات پا بمراتب حجیم تر و قوی تر از عضلات دست شماست وظیفه تحمل وزن و انتقال نیرو را به پاهایتان محول کنید.

در حالیکه بسیاری از سنگنوردان تنها گیره ها را می گیرند و صعود می کنند اما شما در استفاده از دستانتان با دقت و هوشیارانه عمل کنید و هر حرکت دست را با دقت و وسواس خاصی انجام دهید.

در ابتدا فکر کنید که بهترین جای گرفتن گیره کدام است؟ لزوما" بالای گیره بهترین جا برای گرفتن آن نیست و این بستگی دارد به آخرین موقعیت پایتان.

بعد از گرفتن گیره بر این امر متمرکز شوید که گیره را نرم بگیرید بطوریکه عضلاتتان زیاد منقبض نشود. مطمئنا" گیره های خوب  اقتضاء می کنند که آنها را محکم و با قدرت بگیرید اما شما این کار را نکنید و هدفتان این باشد که هر گیره را با کمترین نیرو و فشار بگیرید و نیرویتان را تا حدی که نیاز است بالا ببرید.

همانطور که قبلا" گفته شد در سنگنوردی ضروری است که از پاهایتان برای حرکت رو به بالا استفاده کنید و اجازه دهید که وزنتان بر روی ماهیچه پاهایتان باشد و از دستانتان برای اتصال به سنگ حهت جلوگیری برهم خوردن تعادلتان و یا سقوط استفاده کنید.

بعنوان مثال در عمل بالا رفتن از یک نردبان پاها عمل اصلی انتقال وزن شما به بالا را انجام می دهند اما دستانتان عمدتا" وظیفه حفظ تعادل را دارند.

با وجود اینکه سنگنوردی خیلی پیچیده تر از بالارفتن از یک نردبان است اما بخاطر بسپارید که :

وظیفه دستان شما حفظ تعادل است و  وظیفه پاها تحمل وزن و انتقال نیرو. 

قانون چپ راست (صعود نردبانی) برای حرکت با ثبات

رمز سنگنوردی مؤثر در همکاری و هماهنگی  دستها و پاها  و انتقال ثابت نیرو و گشتاور از طریق بدن است.

مطابق قانون "چپ-راست" ماکزیمم ایستائی و راحتی صعود در هماهنگی حرکت دست و پای مخالف است(دست چپ,پای راست و دست راست, پای چپ)

بیائید دوباره از یک نردبان برای مدلسازی سنگنوردی استفاده کنیم.

بالا رفتن از یک نردبان با ترکیب حرکات دست و پای مخالف انجام می گیرد(مثلا" فشار با دست راست و هل دادن به بالا با پای چپ در یک لحظه) و راهی غیر از این متصور نیست.

فرض کنید که می خواهید بدون حرکت هماهنگ دست و پای مخالف می خواهید از یک نردبان بالا بروید یعنی دست راست با پای راست حرکت کند و دست چپ هم با پای چپ مطمئنا" شما در این حالت به یک طرف چپ یا راست خواهید چرخید و در معرض سقوط قرار خواهید گرفت(اصطلاحا" لولا می شوید)

درحالیکه در بالا رفتن از یک نردبان شما حتی بدون فکر کردن به قانون"چپ-راست" به آن عمل می کنید اما  تنظیم حرکات در صعود از یک دیواره قدری پیچیده تر است چرا که موقعیت و شکل گیره های دست و پا لزوما" با حرکات شما هماهنگ نیستند.

بنابراین سنجیدن اینکه چه گیره هایی بهترین فرصت را برای شما ایجاد می کنند که قانون "چپ-راست" را در صعودتان رعایت کنید به شما کمک شایانی می کند که حرکات دست و پایتان را بدرستی تنظیم کنید.

در صعودهای راحت معمولا" شرائط و نوع گیره ها برای صعود مطابق قانون"چپ-راست" مهیاست اما در مسیرهای مشکل بعلت محدودیت گیره های مناسب شرائط قدری پیچیده تر است.

ترجمه : مهدی فرهادی

منبع : http://www.mountainzone.com