۱۳۸۹ شهریور ۲۱, یکشنبه

گزارش گشایش مسیر نیار دره - یادبود محمدرضا کاشفی-کاشف دره های ناشناخته

هنوز باور رفتن محمد رضا برایمان سخت است.
هنوز چهره معصوم و دوست داشتنی محمد رضا در برابر دیدگانم قرار گرفته و به من زل می زند و می گوید " چه جالب!"- تکیه کلام شیرین او.
محمد رضا کاشفی ساده و بی آلایش و بی ادعا یک پیشگام بود . یک کوهنورد جسور و عاشق برنامه های نو مخصوصا" در عرصه دره نوردی
ما جمعی از دوستان محمدرضا, به پیشنهاد محمد رضا احمدیان و طی یک برنامه به سرپرستی او , برنامه ای نو که عبارت بود از گشایش یک دره در جبهه شمالغربی قله سیالان را به یادبود محمد رضا کاشفی برگزار کردیم.

خلاصه برنامه :
سه شنبه 9 شهریور 1389 حوالی عصر با یک دستگاه مینی بوس از تهران حرکت کرده و به روستای هنیز در منطقه الموت قزوین رفتیم
چهارشنبه 10 شهریور - صعود قله سیالان و ورود به دره و اقامت شبانه در نزدیکی اولین گوسفند سرای دره.
پنجشنبه 11 شهریور- پیمایش دره و عبور از چهار آبشار 10 تا 15 متری.
جمعه 12 شهریور- پیمایش و فرود از 7 آبشار 5 تا 15 متر و خروج از دره در ساعت 19
ویژگی دره : دارای آب کم و در برخی نقاط خشک-90 درصد مسیر جنگلی - دارای چند نقطه که می توان از دره خارج شد- مسیر نا هموار و اکثرا" پوشیده از لاشه های درختان- آبشار های کوتاه.
نقطه خروج دره : روستای "داس دره" به ارتفاع 800 متر از سطح دریا و کنار جاده سه هزار به تنکابن.

اعضاء تیم: ایستاده از راست: محمود بهادری-اشکان رضوانی- مهدی فرهادی
نشسته از راست : اشکان زرین تاج-میثم خوشقدم-سهیلا صالح زاده-محمدرضا احمدیان(سرپرست) - فرح منصوری-صالح انصاری

قله سیالان در سمت راست تصویر

اعضاء تیم بر فراز قله سیالان
نمای دره نیار دره از فراز قله سیالان

اولین فرود از بلندترین آبشار مسیر - حدود 15 متر

فرود فرح منصوری از سومین آبشار

مسیر پوشیده از لاشه درختان- در انتها چهارمین آبشار دره

یکی از آبشار های روز سوم برنامه
باوجود کم آب بودن دره گهگاهی هم باید به آب می زدیم که حسابی لذت بخش بود
منقاری ها, کارگاههای خوب و مطمئنی در این برنامه بودند
این هم یک عکس زیبا از میثم خوشقدم- اشکان در حال فرود
یک عکس دیگر از میثم
با عرض پوزش که نتوانستم گزارش مفصل تری ارائه دهم.
درصورتی که مایل به دریافت اطلاعات بیشتری درخصوص این برنامه هستید به من ایمیل زده یا کامنت بگذارید
عکسها بجز دو مورد آخر از مهدی فرهادی

۳ نظر:

  1. چرا به حادثه اشاره نكردين؟ دليلش اين نبود كه شما مسئول اون حادثه بودين؟

    پاسخحذف
  2. با سلام به دوست ناشناس عزیز
    بنا به قولی که به سرپرست برنامه داده بودم قرار شد که درخصوص این حادثه از جانب ایشان اطلاع رسانی شود و بنده نیز تصمیم گرفتم بخاطر اینکه حمل بر پیشدستی جهت تطهیر خود نشود و احیانا تخریبی علیه کسی انجام نگیرد این موضوع را بقول معروف رسانه ای نکنم
    اما حالا که این بحث باز شده لازم می دانم توضیحاتی کوتاه را عرض کنم:
    همانطور که مستحضر هستید سرپرستی این برنامه با بنده نبوده وتنها مسئولیت نصب کارگاههای فرود با بنده بوده که با تایید سرپرست مورد استفاده قرار می گرفت و همانطور که احتمالا" خود جنابعالی هم می دانیدکارگاه منجر به حادثه کارگاهی نبوده که توسط بنده نصب شده و مطابق عکسهائی که بنده در اختیار دارم و شهادت دو نفر ازاعضاء تیم, پس از فرود بدون مشکل 5 نفر از اعضا بر روی کارگاهنصب شده توسط بنده این کارگاه جمع آوری شده و کارگاهی جدیدتوسط سرپرست تیم نصب شده که منجر به حادثه شده است.

    پاسخحذف
  3. سلام
    فكر كنم ناشناس همان كسي است كه حادثه براش پيش اومده
    بايد بگم كوهنوردي بدون هيجان اصلا لذتي نداره و كساني كه دوست ندارن هيجان رو تجربه كنن كوهنوردي نميرن مگر واسه اين كه خودي نشون داده باشن كه اين هم تو قاموس كوهنوردها نميگنجه . كوهنوردان واقعي آرام صبور با گذشت و منطقي هستن و هيچگاه دنبال داداو بيداد بعد از حادثه نيستن كه دنبال مقصر بگردن بلكه سعي ميكنن در برنامه هاي بعد خطاهاي برنامه قبل رو تكرار نكنن. هميشه سلامت باشيد.

    پاسخحذف