استفاده بهینه از موقعیتهای استراحت
همانقدر که یافتن راهی برای صعود کردن یک بخش مشکل مسیر مهم است یافتن موقعیتهای مناسب استراحت نیز حائز اهمیت است.
اگر شما یک موقعیت مناسب برای استراحت را از دست بدهید در واقع شما یک فرصت مناسب جهت ریکاوری ذهنی و جسمی بمنظور آماده شدن جهت اجرای حرکت بعدی را از دست داده اید.بنابراین یافتن موقعیتهای مناسب برای استراحت و بازیابی انرژی به اندازه یافتن گیره های کلیدی, برای صعود مهم است.
این فرآیند با تصویر سازی صعود بر روی زمین و قبل از اقدام به صعود آغاز می گردد. در این مرحله موقعیت قرارگیری بدن بر روی مسیر و نقاط توقف و استراحت شناسائس می شود. به محض رسیدن به نقطه استراحت باید وضعیت بدنمان را به شکلی تنظیم کنیم که عضلاتی که بیشتر خسته شده اند(مثل عضلات دستها,سرشانه ها و ساق پا) امکان استراحت بیشتری داشته باشند.
در یک حالت استراحت بهینه پاها را باید در حالیکه فاصله آنها بیش از عرض شانه ها باشد بطور مستقیم بر روی گیره قرار داد و موقعیت بدن به شکلی باشد که راستای قرارگیری نشیمنگاه درست بین پاها باشد.در مواردی که شیب مسیر مثبت است می توان طوری روی گیره ها استراحت کرد که فشار وزن بدن کاملا" روی پاها باشد و بالا تنه و دستها کاملا" آزاد باشند.
برخی موقعیتهای استراحت بطور کاملا" تصادفی در مسیر پیش می آیند لذا هیچ حد خاصی را نمی توان برای آنها تعیین کرد اما در صعودهای دشوار چنین موقعیتهائی کمتر پیش می آید.
در مسیرهای عمودی و شیب منفی موقعیت استراحتی که دستها کاملا" آزاد باشند و فشار یر روی پاها باشد خیلی مشکل و اغلب غیر ممکن است و علی رغم اینکه شما سعی می کنید که تا حد ممکن وزن خود را از بر گیره های پا وارد کنید اما همچنان بخش عمده وزن شما همچنان بر روی دستانتان خواهد بود. در این موارد برای جلوگیری از خستگی سریع عضلات بهتر است که دستانتان را کاملا" بکشید و فشار را از عضلات دست به استخوانها و تاندونها منتقل کنید و نیروی دست را تنها صرف نگه داشتن گیره کنید. در این حالت بهترین راهکار این است که ابتدا بر روی یک دست بصورت کشیده انتقال نیرو نموده و دست دیگر استراحت کند و بعد از 10 تا 12 ثانیه دستها را تعویض نمود تا در نهایت هر دو دست زمانی را برای ریکاوری و استراحت به خود اختصاص دهند.
علاوه بر این یک تکنیک جالب برای ریکاوری وجود دارد تحت عنوان G-TOX(مقاله ای در اینخصوص را اینجا می توانید ببینید) که بطور محسوسی عمل ریکاوری عضلات دست را تسریع می کند. در این روش برای ریکاوری دستها,دست خود را ابتدا آویزان کرده و تکان می دهید بعد از 5 ثانیه این کار را درحالیکه دست خودرا بالا گرفته اید تکرار می کنید. یک محقق بریتانیائی نشان داده است که استفاده از این روش بجای روش معمول(تنها آویزان کردن دستها)بیش از 50 درصد ریکاوری را افزایش می دهد.
بخش عمده از یک سنگنوردی اصولی این است که شما یاد بگیرید که چگونه در وسط یک مسیر دشوار موقعیتی را برای استراحت و بازیابی توانتان ایجاد کنید.
تمرین و خلاقیت دو شرط لازم برای صعود بخشهای دشوار مسیر و یافتن و ایجاد موقعیتهای مناسب استراحت است.
بخاطر داشته باشید که بهترین سنگنوردان لزوما" قویترین افراد نیستند بلکه مزیت این افراد در تسلط آنها بر سنگنوردی صرفه جویانه و استراحتهای مؤثر است.
ترجمه : مهدی فرهادی
منبع : http://www.nicros.com/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر