برج ترانگو هدف آینده دیواره نوردی ایران؟

 مقدمه :

برجهای عظیم ترانگو در منطقه قراقروم از منحصر به فرد ترین و مشگل ترین اهداف دیواره نوردی دنیاست و طی سالهای اخیر زمزمه هایی بین کوهنوردان ایرانی جهت فعالیت در این منطقه به گوش می رسد. امید که با فروکش کردن تب صعود قلل 8000 متری از مسیرهای توریستی و اشباع شدن کوهنوردی کشور از این نوع صعودها که دارای کمترین ارزش فنی در کوهنوردی حال حاضر دنیاست شاهد فعالیتهای کوهنوردان و دیواره نوردان قدرتمند ایرانی در این منطقه و مناطق مشابه باشیم. در مطلب ذیل که از سایت bigwalls ترجمه شده اطلاعات مختصری جهت دیواره نوردان و سایر علاقه مندان ارائه شده و با مراجعه به این سایت و سایتهای دیگر می توان به اطلاعات تکمیلی بیشتری دست یافت.

تاریخچه:

کسانی که مسیر کمپ اصلی کی2 ,گاشربرومها و برودپیک را طی کرده اند توده عظیم سنگی مشهور به برج ترانگو را مشاهده کرده اند که از یخچال بالترو سر برآورده است. رخ شرقی برج بزرگ ترانگو و برج بی نام(Nameless)  از جمله بزرگترین دیواره های  دنیا هستند. تاسال 1975 که این منطقه به روی کوهنوردان بسته بود سالها بود که هیچ صعودی بر روی این دیواره ها انجام نگرفته بود تا اینکه یک گروه قدرتمند بریتانیائی در دومین تلاششان بر روی برج بی نام در سال 1976 موفق به صعود این دیواره شدند تا سال 1987 که برج بی نام از مسیری جدید توسط یک تیم یوگسلاو صعود شد این دیواره صعودی دیگر را به خود ندید.برج اصلی ترانگو(6286متر) نخستین بار در سال 1977 توسط  چهار کوهنورد به نامهای Galen Rowell, John Roskelly, Kim Schmitz, and Dennis Hennek  از ساده ترین مسیر آن که در رخ  غربی برج قرار دارد صعود شد.

برج اصلی ترانگو در واقع کوهی عظیم است با سه قله اصلی که همگی بالای 6000متر ارتفاع دارند.

در سال 1984 یک تیم نروژی برای اولین با ر موفق به گشایش مسیری جدید به طول1500 متر در برج شرقی ترانگو (6231متر) گردید

اولین صعودها

تاکنون 8 مسیر بر روی برج بی نام گشوده شده است که همگی در رخ جنوب شرقی و جنوب غربی آن بوده است.

2مسیر دیواره بلند بر روی روی برج اصلی ترانگو در رخ شرق و شمالشرق آن قرار داردو چندین مسیر آلپی نیز در رخهای غرب و شمالغرب آن نیز گشوده شده است. جنس سنگهای برج ترانگو از گرانیت خوب و مرغوب است و از لحاظ کیفی چیزی مابین گرانیت دره یوسه میتی و City of Rock است. برج بی نام از ترانگو مشخص تر و نمایان تر است و شکافها و خطوط بیشتری بر روی آن قرار دارد.

دسترسی به مسیر های برج بی نام از یخچالهای ترانگو و دونگی(Dungee) انجام می شوند درحالیکه دسترسی به مسیرهای برج اصلی ترانگو از یخچال دونگی(Dungee)  می باشد. دسترسی به مسیرهای برج ترانگو مشکل تر و خطرناکتر از برج بی نام است.

برخی دیگر از صعودها که تا سال 1992 انجام شده :

برج بی نام( (Nameless Tower

• 1st: 1976 British new route
• 2nd: 1987 Yugoslav (Cankar, Knez, Srot) new route
• 3rd: 1987 Swiss-French (Piola et al) new route (parapente descent)
• 4th: 1988 Swiss-Polish (Kurtyka, Loretan) new route
• 5th: 1988 German (et al) Yugoslav route
• 6th: 1988 German (Gullich, Albert et al) Yugoslav route (1st free ascent)
• 7th: 1989 Spanish (Gallego et al) new route
• 8th: 1989 German (Gullich, Albert, Stiegler) new route: The Eternal Flame
• 9th: 1990 Lowe/Destiville Yugoslav route
• 10th: 1990 Japanese Solo new route
• 11th: 1992 Spanish (Lorenzo,Santiago,Pepe) Kurtyka-Loretan route
• 12th: 1992 Spanish (Pepe, Kiki) Yugoslav route
• 13th: 1992 Korean (Young Chu et al) Yugoslav route
• 14th: 1992 Child/Wilford new route

برج اصلی ترانگو

(صعود های انجام گرفته ذیل به برج اصلی ترانگو به روش آلپی انجام شده)

• 1st 1977 Rowell,Schmitz,Hennek,Roskelly West Side (alpine route)
• 2nd 19? Swiss or French team??? West Side "
• 3rd 1985 Scott Wollums, Andy Selters NW ridge (alpine route)
• 4th 1988 Giordani (Italian) solo NW ridge "
• 5th (?) 1992 Australian (base-jumping team) NW ridge

برج شرقی ترانگو

• 1st 1984 Hans Christian Doseth, Finn Daelhi Norwegian Buttress
• 2nd 1992 John Middendorf, Xaver Bongard The Grand Voyage

فصل صعود/آب و هوا

بهترین زمان فعالیت در این منطقه ماههای ژوئن و جولای (اواسط خرداد تا اواسط مرداد) است هرجنددر ماههای آگوست و سپتامبر(اواسط مرداد تا مهرماه) نیز شرائط آب و هوائی خوبی در منطقه حاکم است اما هرچه از این ماهها جلوتر برویم با افزایش بارش و احتمال ریزش بهمن مسیرهای دسترسی به دیواره خطرناکتر می شوند. شایان ذکر است که این منطقه از هیمالیا چندان تحت تاثیر بارانهای موسمی قرار نمی گیرد.

تاکتیکهای صعود

بسیاری از مسیرهای این منطقه از طریق تکنیک محاصره ای( به معنی بکارگیری حجم عمده ای طناب ثابت در مسیر) صعود شده اند هرچند این روش ضمانت بیشتری برای صعود ایجاد می کند اما بسیار سنگین پرهزینه و وقت گیر است. گروه نروژی که درسال1984 موفق به صعود برج ترانگو گردید بصورت سبکبار و تنها با بکارگیری 6 حلقه طناب این صعود را به انجام رساند. این دیواره همچنین از طریق روش کپسوله نیز صعود گردیده است. صعودی دیگر بصورت کاملا" سبکبار و با حد اقل وسائل و تجهیزات توسط یک تیم اسپانیائی انجام گرفته است.

وسائل و تجهیزات

بسته به مسیر صعود وسائل آن را باید انتخاب کرد اما چیزی که باید به آن توجه خاص کرد یکی همراه داشتن تجهیزات یخنوردی برای مسیرهای دسترسی به پای دیواره و همچنین مسیرهای انتهائی دیواره که به قله منتهی می گردد می باشد و دیگری همراه داشتن پورتالج(Portal edges) است که از جمله تجهیزاتی است که در این مسیرها مورد نیاز خواهد بود.

 

منبع: http://www.bigwalls.net/climb/Trango.html

ترجمه : مهدی فرهادی